Akademik Veri Yönetim Sistemi
EGE 12th INTERNATIONAL CONFERENCE ON SOCIAL SCIENCES, 23 Aralık 2024, cilt.4, ss.5762-5774
ÖZET
Yaşamöyküselliğiyle dikkat çeken İlk Adam, Camus 'nün Cezayir savaşı başladığında girdiği sessizlik döneminde kaleme almaya başladığı ve bitiremeden hayata veda ettiği yapıttır. ‘Bitememiş’ bir ‘açık’ roman olmanın ötesinde, yazarın Cezayir’de babasız bir aile ortamında geçen yoksul çocukluğunun yaşamöyküsüdür. Yapıt, Camus’ye özgü derin duyarlığın, denemelerinde görmeye alıştığımız düşünsel uyanıklığın izlerini taşır. Defterler’e ve diğer yazışmalarına bakılırsa, İlk Adam’ı yazmaya 1953’te başladığı, biraz Tolstoy'un Savaş ve Barış’ı tarzında bir roman olarak tasarladığı, ana karakter Jacques Cormery etrafında büyük bir fresk hayal ettiği anlaşılır. Camus, Cormery’nin yaşamöyküsü üzerinden yirminci yüzyılın ilk yarısının önemli siyasal olaylarına odaklanır. Başkaldıran İnsan’a gelen yoğun eleştirilerin de etkisiyle sanatsal planda daha özgür yeni bir aşamaya varmış olarak konuşur. Bu aşama, önceki çalışmalarındakinden farklı olarak Proust veya Tolstoy benzeri bir yazarlık aşaması olarak kendini gösterir. Baştan sona bir arayışa odaklanan roman Cormery’nin köklere inişinin yanı sıra Avrupalı’nın Cezayir’e gelişinin travmatik tarihini de içerir. Kökeni ilk kolonicilerin geldiği tarih olan 1848’lere kadar uzanan sömürge tarihinin 1953 yılındaki patlamalarla başlayan çatışmalı ve sancılı sürecinin eleştirisi söz konusudur. Kurmaca, Cormery’nin annesi ve babası gibi ‘tarihin kurbanı’ olmuşların yoksulluk nedenli göçleri ekseninde trajik yazgının son halkalarından biri olarak baba Cormery’yi merkeze alır. Kurmacanın arka planında Cezayir-Fransa arasındaki siyasal ilişkiler yatar. Bu bildirinin amacı bir bitmemiş roman örneği olarak Camus'nün İlk Adam romanını yorumlayarak tartışmak olacaktır.
Anahtar Kelimeler : Albert Camus, İlk Adam, öz kurmaca, yaşam öyküsellik, bitmemiş roman
READING ALBERT CAMUS'S FIRST MAN THROUGH THE IMAGE OF FATHER AND GOD AS AN EXAMPLE OF AUTOFICTION AND UNFINISHED NOVEL
ABSTRACT
Drawing attention with its biographical nature, First Man is a work that Camus began writing during the period of silence he entered when the Algerian war began and passed away before he could finish it. Beyond being an 'unfinished' 'open' novel, it is the biography of the author's impoverished childhood in a fatherless family environment in Algeria. The work bears the traces of Camus's deep sensitivity and the intellectual alertness we are used to seeing in his essays. According to the Notebooks and other correspondence, it is understood that he started writing The First Man in 1953, designed it as a novel in the style of Tolstoy's War and Peace, and imagined a large fresco around the main character Jacques Cormery. Camus focuses on the important political events of the first half of the twentieth century through Cormery's biography. He speaks of having reached a new, freer stage in the artistic plane, also influenced by the intense criticisms he received for The Rebel. This stage, unlike his previous works, manifests itself as a writing stage similar to Proust or Tolstoy. Focusing on a quest from beginning to end, the novel includes Cormery's descent into his roots as well as the traumatic history of the Europeans' arrival in Algeria. The conflicting and painful process of colonial history, which dates back to 1848, the date when the first colonists arrived, began with the explosions in 1953. The fiction centers on Cormery, the father, as one of the last links in the tragic fate of those who were ‘victims of history’ like Cormery’s mother and father, in the axis of poverty-induced migration. The background of the fiction is the political relations between Algeria and France. The purpose of this paper will be to interpret and discuss Camus’s First Man as an example of an unfinished novel.
Keywords : Albert Camus, First Man, autofiction, biographical narrative, unfinished novel