Amaç: Bu çalışmanın amacı, diş hekimliği son sınıf öğrencilerinin temel yaşam desteği bilgisini, temel yaşam desteği uygulayabilme öz güvenini, eğitim öncesi ve sonrası olarak değerlendirmektir. Yöntemler: Çalışmaya diş hekimliği son sınıf öğrencisi olan 96 kişi katıldı. Temel yaşam desteği bilgi düzeyi, eğitim öncesi ve sonrası, teorik ve maket ile uygulamalı olarak, 2 aşamada değerlendirilmiştir. Anket ve uygulama 10 puan üzerinden değerlendirilmiş olup, alınan puanlar kötü, orta ve iyi olarak, üç kategoriye ayrılarak (kötü≤3, 4≤orta≤7, 8≤iyi) öğrencilerin seviye belirlemesi yapılmıştır. Bulgular: Anketteki tüm sorulara doğru cevap verme oranları ve maket üzerindeki tüm temel yaşam desteği uygulamaları, eğitim sonrasında önemli oranda artış göstermiştir. Eğitim öncesinde teorik bilgi (anket) puanları 1.9±1.01’den eğitim sonrasında 9.1±0.75 puana, uygulama bilgi düzeyleri ise; 0.9±1.27’den 8.9±0.97 puana yükseldi ve bu puan artışları istatistiksel olarak anlamlı bulunmuştur (p<0.001). Öğrencilerin temel yaşam desteği hakkında kendilerine vermiş oldukları özgüven puanları eğitim öncesinde 2.5±0.85’den eğitim sonrasında 7.0±0.96 puana yükseldi ve istatistiksel olarak anlamlı bulundu (p<0.001). Sonuç: Diş hekimliği öğrencileri, diş hekimliği kariyerleri boyunca herhangi bir zamanda ortaya çıkabilecek önemli bir tıbbi acil durum olan, kardiyak arrest yönetimine yönelik bilgi ve becerilerini geliştirecek olan düzenli temel yaşam desteği eğitimi almaları çok önemlidir.
Objective: The aim of this study is to evaluate the basic life support knowledge, the self-confidence of applying basic life support, before and after the education of senior dentistry students. Methods: 96 senior dentistry students participated in this study. The basic life support knowledge level assessment was carried out in 2 stages, before and after the training, theoretically and practically with a model. The questionnaire and the application were evaluated over 10 points, and the students' level was determined by dividing the scores into three categories as bad, moderate and good (bad≤3, 4≤medium≤7, 8≤good). Results: The rates of correct answers to all questions in the questionnaire and all basic life support applications on the model increased significantly after the training. Theoretical knowledge (questionnaire) scores before the training went from 1.9±1.01 to 9.1±0.75 points after the training. It increased from 0.9±1.27 to 8.9±0.97 points, and these score increases were statistically significant (P<.001). The self- confidence scores of the students about basic life support increased from 2.5±0.85 before the education to 7.0±0.96 points after the education and were found to be statistically significant (P<.001). Conclusion: It is essential that dental students receive regular basic life support training that will develop their knowledge and skills in managing cardiac arrest, an important medical emergency that can occur at any time during their dental career.
