Akademik Veri Yönetim Sistemi
Hacettepe Üniversitesi Edebiyat Fakültesi Dergisi, cilt.16, sa.1, ss.207-225, 1999 (SSCI)
Abstract
This artiele discusses the definition, situation, coverage and reflection of absurdity in Caligula by Albert Camus. To Caligula, the death is the source of unhappiness and absurdity. Based on the idea that "man is dying, man is unhappy", the impossible investigation that he attempted ends in destruction. This investigation originating from a deep dependence on life, love, freedom and happiness is at the same time the criticism of power. In the impossibility that death is no longer a fate, the act of dying is regarded as a "ridiculous profession". For Caligula, life is invaluable and it's meaningful as long as one is free and happy. As for freedom, it's the first step of existing. However, death, when handled as a philosophical problem, is the critical enemy of freedom. Moreover, it's evidence of the paradox of man's fate and aspirations. Then, the freedom stands for the opposite of death.
Özet
Bu yazıda Albert Camus'nün Caligula adlı eserinde uyumsuz (absurde) kavramının tanımını, konumu, kapsamı ve yansıması tartışılmaktadır. Caligula'ya göre mutsuzluğun ve anlamsızlığın kaynağı ölümdür. "İnsanlar ölüyor, insanlar mutsuz" düşüncesinden hareketle giriştiği olanaksız arayış yıkımla sonlanır. Yaşama, sevgiye, özgürlüğe ve mutluluğa derin bir bağlılıktan gelen bu arayış aynı zamanda gücün eleştirisidir. Ölümün yazgı olmaktan çıkmasının olanaksızlığında, ölüm "gülünç meslek" olarak görülür. Caligula'ya göre yaşam sonsuz değerdedir ve ancak özgür olunduğu oranda anlamlıdır. Özgürlük ise var olmanın ilk koşuludur. Ne var ki ölüm, bir felsefe sorunu olarak ele alındığında, özgürlüğün en büyük düşmanı, insanın yazgı ve özleminin uyuşmazlığının kanıtıdır. Bu durumda özgürlük ölümün karşıtı anlamındadır.
Anahtar Sözcükler: absurde, destin, divin, humain, vie, mort, revolte, liberté.