Sanat terapisi, temel felsefesi yaratıcı sanatsal sürecin onarım ve iyileşmeyi kolaylaştırdığı fikrine dayanan; imgeler ve nesneler yaratmanın birincil ifade ve iletişim biçimi olarak kullanıldığı bir psikoterapi biçimidir. Sanat terapisinin, sanat ve terapi disiplinlerinin birleşmesiyle tanımlanmış bir meslek olarak ortaya çıkışı nispeten yeni olmasına rağmen, iyileşmek için sanatı kullanmanın kökleri kadim kültürlerin dini törenlerde kullandığı sembolik ritüeller kadar eskidir. Ayrıca Mısır’daki mumya süslemelerinden Tibet rahiplerinin kum mandalalarına kadar evrensel bir yayılım gösterir. Bir yanda sanat ve maneviyat, diğer yanda maneviyat ve şifa arasındaki ilişkinin eski ve iç içe geçmiş tarihi, sanat terapisi ile maneviyat arasındaki ilişkinin yapısı ve niteliğine dair merak uyandırmaktadır. Bu meraktan hareketle makale kapsamında sanat terapisinin tanımına, erken dönem köklerine değinilecek ardından altı önerme üzerinden sanat terapisinin maneviyatla ilişkisi tartışılacaktır. Sanatın terapi ve maneviyatla olan eski ve yakın dostluğunu sanat terapisi bağlamında ele alarak, çalışmanın, hem günümüzde oldukça ilgili gören sanat terapisi ve maneviyat literatürlerine hem de sanat terapisinde manevi yönelimli uygulamaların teorik zeminine katkı sağlayacağı düşünülmüştür.