Hemen her toplumda olduğu gibi Osmanlı toplumunda da dini temelde kurulmuş olan müesseseler iktisadi alana müdahil olmuşlardır. Vakıflar başta olmak üzere onların akaratı içinde bulunan diğer müesseseler üretim-tüketim düzeninde mutlaka yer alma ihtiyacı duymuşlardır. Amasya için de aynı durum söz konusudur. Kent merkezli vakıflar ve zaviyeler, Osmanlı tarihi içerisinde gerek şehirde gerekse kırsalda ekonomik yaşamın merkezinde rol almaya devam etmişlerdir. Bu minvalde I. Mahmud devri (1730-1754) Amasya’sında bu kurumların hangi mali alanlarda rol aldığı bu bildirinin ana temasını oluşturmaktadır. Vakıflar ve zaviyeler ile medreselerin kentte ya da kırsaldaki iktisadi eğilimlerinin yönü tespit edilmeye çalışılacaktır. Eyalet-i Rum sınırları içinde yer alan Amasya’da vakıf ve zaviyelerin faaliyet gösterdikleri mali alanlarda karşılaştıkları hukuki sorunlar da bildiri kapsamında ele alınacaktır. Sivas Ahkâm defterleri ile dönem kronikleri çalışmanın beslendiği temel iki arşiv kaynağını oluşturmakta olup çağdaş literatür de bildirinin oluşumuna katkı sağlayacaktır.