Yalnızlık, yalnız olma veya başkalarından kopuk olma öznel hissi; duygusal zekâ ise kişinin duygularının farkında olma, onları kontrol ve ifade etme ile kişilerarası ilişkileri sağduyulu ve empatik bir şekilde ele alma kapasitesi olarak tanımlanabilir. Bu çalışmanın amacı yalnızlık ve duygusal zekâ ilişkisini ilahiyat fakültesi öğrencileri üzerinde teorik ve ampirik olarak incelemektir. Araştırma grubunun yaşıtlarının taşıdığı risk faktörlerine ek olarak sosyo-ekonomik koşulları, aldıkları dini eğitim ve mesleki alanda yüklenecekleri sorumluluklar açısından sosyal uyum ve bireysel yalnızlık konusunda dezavantajlı oldukları varsayılmaktadır. Bu amaçla nicel araştırma deseninde tasarlanan araştırma Sivas Cumhuriyet Üniversitesi İlahiyat Fakültesi ve Tokat Gaziosmanpaşa Üniversitesi İslami İlimler Fakültesi’nde öğrenim görmekte olan çalışma grubu üzerinde yürütülmüştür. Araştırmaya 326 katılımcı gönüllü olarak dahil olmuştur. 18-30 yaş aralığındaki katılımcıların yaş ortalaması 21’dir. 2021-2022 Eğitim-Öğretim yılı Eylül-Ekim aylarında gerçekleştirilen araştırmanın verileri Kişisel Bilgi Formu, UCLA Yalnızlık Ölçeği ve Schutte Duygusal Zekâ Ölçeği ile toplanmıştır. Anket tekniği ile toplanan veriler SPSS 23.0 istatistik programına aktarılmış ve Pearson Çarpım Moment Korelasyon Analizi, Bağımsız Örneklem t-Testi ve Tek Yönlü ANOVA ve Tukey HSD testleri uygulanmıştır. Araştırmanın temel bulgusuna göre ilahiyat fakültesi öğrencilerinin yalnızlık ortalamaları ile duygusal zekâ ortalamaları arasında negatif yönlü, orta düzeyde (r = -.472) istatistiksel olarak anlamlı bir ilişki (p ˂ 0.01) bulunmaktadır. Yalnızlık ile duygusal zekâ ilişkisi cinsiyet, yaş, akademik başarı, fakülte, ailesel faktörler gibi sosyo-demografik değişkenlere göre de anlamlı farklılıklar göstermektedir. Bulgular literatür eşliğinde tartışılmıştır. Araştırma sonuçlarına göre duygusal zekâ ilahiyat fakültesi öğrencilerinin yalnızlık ve potansiyel negatif sonuçlarına karşı önleyici ve geliştirilebilir bir faktör olarak düşünülebilir.
Loneliness can be defined as the subjective feeling of being alone or disconnected from others; emotional intelligence (EI) can be defined as the capacity to be aware of one’s emotions, to control and express them, and to handle interpersonal relationships in a prudent and empathetic manner. This study aims to theoretically and empirically examine the relationship between loneliness and emotional intelligence on theology faculty students. In addition to the risk factors carried by their peers, it is assumed that the research group is disadvantaged in adaptation and loneliness in terms of socio-economic conditions, religious education and professional responsibilities. Fort his purpose, the research was conducted on the group studying at Sivas Cumhuriyet University Faculty of Theology and Tokat Gaziosmanpaşa University Faculty of Islamic Sciences. 326 participants voluntarily participated in the study. The average age of the participants between the ages of 18-30 was 21. The data of the research carried out in September-October of the 2021-2022 academic year were collected with Personal Information Form, UCLA Loneliness Scale and Schutte Emotional Intelligence Scale. The data collected by the questionnaire technique were transferred to the SPSS 23.0 statistical program and Pearson Moment Multiplication Correlation Analysis, Independent Sample t-Test, One-Way ANOVA and Tukey HSD tests were applied. According to the main finding of the study, there is a negative way, medium level (r = -.472) statistically significant relationship (p ˂ 0.01) between the loneliness averages and emotional intelligence averages (EI) of the theology faculty students. The relationship between loneliness and emotional intelligence also shows significant differences according to socio-demographic variables such as gender, age, academic achievement, faculty, familial factors. The findings were discussed in the light of the literature. According to the results of the research, emotional intelligence can be considered as a preventive and improvable factor against loneliness and potential negative consequences for theology faculty students.
