Yeni Yazın, Yüze Vurumcu Tiyatro, yükselen erkeklik, grunge, çılgın sahne ve hip-hop doksanlarda müzik, edebiyat ve tiyatro dünyasına hâkim oldu. Doksanlarda cinsellik yalnızca siyasi dünyada ve televizyonlarda değil aynı zamanda tiyatro sahnelerinde de önde gelen konulardan biri haline geldi. Eserleri eleştirel anlamda Yüze Vurumcu Tiyatro olarak tanımlanan tiyatro ile ilişkilendirilen Anthony Neilson, Sansürcü isimli oyununu 1997’de İngiltere’de sahneye koydu. Sansürcü, oyun yazarı ve yönetmen Anthony Neilson’un ilk deneyimsel oyunu değildir; ancak, kötü şöhretli pornografik sahnesi ile cinsel travma, sevgi, kayıp ve ölüm konularına odaklı teması sayesinde en sansasyonel ve tabuları yıkan eseridir. Anthony Neilson’un dramaturgisi ve Postmodernizm arasındaki ilişkiye odaklanan çalışmaların sınırlı olduğu bir gerçektir. Bu nedenle, bu çalışma, Neilson'un Sansürcü’sünü, Zygmunt Bauman’ın görüşleri aracılığıyla postmodern durumu analiz etmeyi öngören, Neilson'un çalışmasındaki postmodern unsurları ve oyunun özelliklerini ahlaki bir bakış açıyla görülmesini sağlayacak olan yeni bir perspektiften keşfetmeyi amaçlamaktadır. Bunu yapmak için, ilk olarak analizini oyun yazarının Yüze Vurumcu Tiyatrosunu Sansürcü aracılığıyla keşfetmekle sınırlar. İkincisi, Polonyalı sosyolog Zygmunt Bauman'ın ahlak konusundaki görüşlerini sunduktan sonra, Zygmunt Bauman'ın ahlak sosyolojisindeki postmodern sıradan bireyi ve onun ahlaki ve etik durumunu izleyerek Sansürcü’deki akışkanlık kavramının arkasındaki akışkan ahlakı analiz eder.
New writing, In-Yer-Face theatre, rising masculinity, grunge, the rave scene, and hiphop dominated the world of music, literature, and drama in the nineties. In 1990s sexuality became a prominent subject matter not only in the political world and on television, but also on the theater stage. Anthony Neilson whose works are associated in criticism with the phenomenon variously described as In-Yer-Face theatre put The Censor on the stage in England in 1997. The Censor is not the playwright and director Anthony Neilson’s first experiential play; however, it was his most sensational and taboo-breaking one thanks to its infamous pornographic scene and a theme around sexual trauma, affection, loss, and death. It is a fact that there is a limitation of studies that focus on the relationship between Anthony Neilson’s dramaturgy and postmodernism. Therefore, this work aims to explore Neilson's Censor from a new perspective that will enable the postmodern elements and features of Neilson's work to be viewed from a moral point of view, which envisages analysing the postmodern situation through Zygmunt Bauman's views. To do this, firstly, this work limits its analysis to the discovery of the playwright’s In-Yer-Face theatre via The Censor. Secondly, after presenting the Polish sociologist Zygmunt Bauman’s views over morality, it analyses morality behind the notion of fluid in The Censor through the focus on ordinary postmodern man and his/her moral and ethical condition by following the postmodernist zeitgeist around Zygmunt Bauman’s moral sociology.
