Akademik Veri Yönetim Sistemi
ATAG28 Aktif Tektonik Araştırma Grubu Çalıştayı, Aydın, Türkiye, 5 - 07 Kasım 2025, ss.24-25, (Özet Bildiri)
25 Ocak- 15 Nisan 2025 Güney Ege Denizi Deprem Fırtınasının Sismotektonik Analizi
25 Ocak–15 Nisan 2025 tarihleri arasında, Santoron (Santorini) ile Yamurgi (Amorgos) adaları arasındaki
Güney Ege Aktif Volkanik Yay segmentinde 5.000’i aşkın depremden oluşan bir deprem fırtınası meydana
gelmiştir. Moment büyüklükleri (Mw) 5.1–5.3, odak derinlikleri ise 5–18 km arasında değişmiştir. Aktif
volkanizma ile tektonizmanın birlikte etkili olduğu bu bölgedeki sarsıntılar, olası bir Santoron veya
Kolumbo volkanik aktivitesinin Amorgos Fay Zonu’nda Mw > 7.0 büyüklüğünde bir deprem ve tsunami
oluşturabileceği endişesiyle dikkat çekmiştir.
25.15°–26.25°D ve 36.15°–37.15°K koordinatlarıyla sınırlı alanda, Hellenic Unified Seismic Network
(HUSN) kataloğundaki 4.034 deprem kaydı incelenmiştir. HUSN, Yunanistan Ulusal Gözlemevi
koordinasyonunda 150’den fazla istasyondan oluşmakta ve bu bölgedeki en kapsamlı sismik veri setini
sağlamaktadır. Katalogda Ml ≥ 5.0 olan sekiz ve 4.0 ≤ Ml < 5.0 aralığında 191 olay saptanmış; en büyük
deprem 10 Şubat 2025’te Mw 5.3 büyüklüğünde ve 7.8 km derinlikte gerçekleşmiştir.
Mw ≥ 4.5 olan 25 depremin moment tensör çözümleri ISOLA yöntemi (Sokos ve Zahradník, 2006) ile elde
edilmiştir. Hesaplamalarda Herrin (1968) kabuk modeli kullanılmıştır. Bu model, küresel ölçekte kararlı
hız parametrelerine sahip olup, Güney Ege gibi heterojen kabuk yapısına sahip alanlarda dalga yayılım
sürelerini güvenilir biçimde temsil ettiğinden ve Hellenik Yayı çevresinde önceki moment tensör
çalışmalarında da kullanıldığından, bölgesel karşılaştırılabilirlik ve veri sürekliliği açısından tercih
edilmiştir. Deviatörik moment tensör analizi sonuçları normal faylanmanın baskın olduğunu ve kaynak
derinliklerinin çoğunlukla üst kabukta (h < 15 km) sınırlı kaldığını göstermiştir.
Michael (1987) yöntemine göre yapılan gerilme tensörü analizinde Φ = 0.85 ± 0.07 ve R = 0.7–1.0 değerleri
elde edilmiştir. Asal gerilme eksenlerinin yönelimleri σ₁ (−137.1°, 54.7°), σ₂ (55°, 34.6°) ve σ₃ (−38.9°,
5.8°) olup, bölgenin transtansif bir tektonik rejim altında bulunduğu belirlenmiştir. Gutenberg–Richter
(1944) ilişkisiyle hesaplanan b-değerleri 1.0–1.2 aralığındadır. ZMAP analizleri (Wiemer, 2001), 0–10 km
derinlikte yüksek b-değerlerinin yoğunlaştığını ve magmatik/hidrotermal süreçlerin sismisiteyi etkilediğini
ortaya koymuştur.
Sonuç olarak, 2025 Santoron–Kolumbo deprem fırtınası, Hellenik Yay’ın arka-ark bölgesinde gerilme ve
magmatik etkinliğin birlikte kontrol ettiği karmaşık bir sismotektonik ortamı yansıtmaktadır. Normal
faylanma, sığ odak derinlikleri, yüksek b-değerleri ve transtansif stres rejimi, Kolumbo denizaltı volkanik
sisteminin halen aktif bir magmatik kaynak tarafından beslendiğini ve bölgesel sismik tehlikenin volkanik
süreçlerle doğrudan ilişkili olduğunu göstermektedir.
Seismotectonic Analysis of the January 25–April 15, 2025 South Aegean Sea Earthquake
Between January 25 and April 15, 2025, a swarm of more than 5,000 earthquakes occurred along the South
Aegean Active Volcanic Arc between the islands of Santoron (Santorini) and Yamurgi (Amorgos). The
events had moment magnitudes (Mw) of 5.1–5.3 and focal depths between 5 and 18 km. This seismic
activity, developing in a region where volcanism and tectonism coexist, raised concerns that renewed unrest
at the Santoron or Kolumbo volcanoes could trigger an Mw > 7.0 earthquake along the Amorgos Fault
Zone and a related tsunami.
A total of 4,034 earthquakes recorded by the Hellenic Unified Seismic Network (HUSN) were analyzed
within the area bounded by 25.15°–26.25°E and 36.15°–37.15°N. HUSN, coordinated by the National
Observatory of Athens and operated jointly by the Universities of Athens, Thessaloniki, and Patras,
provides the most complete seismic dataset for the region. According to the catalog, eight events with Ml
≥ 5.0 and 191 with 4.0 ≤ Ml < 5.0 were identified. The largest event occurred on February 10, 2025, at
20:16:29 UTC (Mw 5.3, depth 7.8 km).
Moment tensor solutions for 25 earthquakes with Mw ≥ 4.5 were obtained using the ISOLA method (Sokos
& Zahradník, 2006). Computations were based on the Herrin (1968) crustal model, selected for its stable,
well-calibrated velocity parameters and broad application in previous Hellenic Arc studies, ensuring
methodological consistency and reliable travel-time estimates in a structurally complex region. Deviatoric
moment tensor analysis indicates dominant normal faulting, with centroid depths mainly confined to the
upper crust (h < 15 km).
Stress tensor analysis (Michael, 1987) yielded Φ = 0.85 ± 0.07 and R = 0.7–1.0. Principal stress axes were
oriented as σ₁ (−137.1°, 54.7°), σ₂ (55°, 34.6°), and σ₃ (−38.9°, 5.8°), revealing a transtensive regime. The
Gutenberg–Richter relationship (1944) gave b-values between 1.0 and 1.2, calculated using Aki’s (1965)
maximum likelihood method. ZMAP results (Wiemer, 2001) showed high b-values at 0–10 km depths,
implying that magmatic and/or hydrothermal processes influenced the swarm.
Overall, the 2025 Santoron–Kolumbo earthquake swarm reflects a complex seismotectonic setting
governed by the combined effects of extension and magmatism within the back-arc domain of the Hellenic
Arc. The prevalence of normal faulting, shallow foci, high b-values, and transtensive stress indicates that
the Kolumbo submarine volcanic system remains fed by an active magmatic source and that regional
seismic hazard is closely related to ongoing volcanic activity.