9.ULUSLARARASI SOSYAL BEŞERİ VE EĞİTİM BİLİMLERİ KONGRESİ, 22 - 23 Şubat 2021, ss.347-354
Özet
Bu
araştırmanın amacı, rehberlik ve araştırma merkezinde çalışan özel eğitim öğretmenlerinin
mesleki çalışmalarına ilişkin görüşlerinin incelenmesi amaçlanmıştır. Ülkemizde
tüm eğitim kademelerinde öğrenim gören öğrencilere yönelik rehberlik ve özel
eğitim hizmetleri, Rehberlik ve Araştırma Merkezlerinin sorumluluğunda
yürütülmektedir (Yeşilyaprak, 2013). Özel eğitim ihtiyacı olan bireylerin eğitim haklarından
yararlanmalarını sağlamaya yönelik usul ve esasları düzenleyen Özel
Eğitim Hizmetleri Yönetmeliği öğrencilerin RAM’a yönlendirilmesi ile eğitsel
tanılama süreci, izleme ve değerlendirme ekibi, aile katılımı ve özel eğitimin genel
ilkelerini belirlemektedir. Rehberlik ve araştırma merkezleri; özel eğitim
hizmetlerinin tüm basamaklarının planlanması, uygulanması, paydaşların ortak
amaçlar doğrultusunda ilerlemesinin organize edilmesi, çalışmaların izlenme ve
değerlendirilmesi sorumluluğunu yürüten kurumlardır (MEB, 2012). Araştırmanın
çalışma grubunu Türkiye’nin çeşitli illerinde Rehberlik ve Araştırma Merkezinde
çalışan 25 Özel Eğitim Öğretmeni oluşturmaktadır. Nitel araştırma modelinde
yapılandırılan araştırmada, veri toplama aracı olarak araştırmacılar tarafından
geliştirilmiş yarı yapılandırılmış görüşme formu kullanılmıştır. Elde edilen
veriler içerik analizi yöntemi ile çözümlenmiştir. Araştırmada elde edilen
bulgulara göre, özel eğitim öğretmenleri özel gereksinimli çocukların engel
türlerinin çeşitlilik göstermesi nedeniyle her engel türüne özgü sahip olmaları
gereken bilgi donanımına yeterince sahip olmadıkları ve bunun özel gereksinimli
öğrenciyi değerlendirmede dezavantaj oluşturduğunu belirtmektedirler. Hizmet içi
eğitim ve seminerlerin yetersiz olduğu vurgulanmaktadır. Eğitsel tanılama ve
değerlendirmede azami hassasiyet gösterildiği, öğrencilerin bilgilerinin
gizliliğinin ve güvenirliğinin mesleki etik açısından önemli olduğunun altı
çizilmektedir.